Tiflis’te yüreğiyle oynayanlar: Zaferin bedeli, umudun gücü

Adil YILDIZ

Tarih 4 Eylül 2025.

Yer: Boris Paichadze Ulusal Stadyumu, Tiflis.

Saatler 19.00’u gösterdiğinde, Ay-Yıldızlılar alana sırf üç puan için değil; yıllardır hasretini duyduğumuz Dünya Kupası sahnesine bir adım daha yaklaşmak için çıktılar. Gürcistan karşısında alınan 3-2’lik galibiyet, skor tabelasında bir zaferdi tahminen ancak alanda yaşananlar, bu zaferin ne kadar değerliye mal olduğunu da gösterdi.

Montella’nın cüreti, gençliğin ateşi

Teknik yönetici Vincenzo Montella, alana sürdüğü takımla hem deneyime hem gençliğe güvendi. Arda Güler’in vizyonu, Kerem Aktürkoğlu’nun bitiriciliği, Yunus’un yavuz asistleri… Birinci yarıda Kerem’in golüyle gelen 2-0’lık üstünlük, ikinci yarıda Arda’nın başlattığı ve Yunus’un Kerem’e sunduğu üçüncü golle taçlandı.

Ancak futbol, yalnızca hüner değil, sabır ve disiplin de ister. Barış Alper’in 67. dakikada oyuna girip 71. dakikada kırmızı kartla alandan çıkması, maçın bahtını bir anda değiştirdi. Gürcistan, bu boşluğu âlâ kıymetlendirdi ve üst üste bulduğu gollerle bizi son dakikalarda diken üstünde bıraktı.

Uğurcan’ın direnişi ve “Bayrak Takım” ruhu

Kalede Uğurcan Çakır, adeta bir duvar üzere durdu. Bilhassa son dakikalarda yaşanan panik anlarında yaptığı kurtarışlar, galibiyetin mimarlarından biri oldu. Bu ekip, sırf yetenekle değil, birbirine kenetlenmiş bir ruhla oynuyor. Montella’nın maç öncesi “Burada bir aile ortamı var” sözleri, alanda beden buldu.

Tiflis’te Türk bayrakları, kalplerde umut

Stadyumda binlerce Türk taraftar, Gürcü coşkusuna karşı kendi sesini duyurdu. Bu maç, yalnızca bir deplasman uğraşı değil; Türk futbolunun yine doğuşuna dair bir işaretti. Her golde, her kurtarışta, her sarı kartta; tribünlerde umutlar yeşerdi, kalpler birlikte attı.

Son kelam: Zafer mi, ikaz mı?

3-2’lik skor, puan tablosuna galibiyet olarak yazıldı. Ağabeyim, üstadım Attila Gökçe’nin tabiriyle bu bir “Pirus Zaferi”ydi. Eksik takımla çıkılacak İspanya maçı öncesi, bu galibiyetin bedelini kırmızı kartla ödedik. Fakat bu grubun ruhu, eksiklerin ötesinde bir şey söylüyor: Biz buradayız. Biz birlikteyiz. Ve biz, bu bayrağı Dünya Kupası’na taşıyacağız. Konya’da görüşmek üzere…